de eerste kilometers in de sneeuw.....

Het is al weer een poosje geleden,maar hier weer een berichtje van mij.
De winter lijkt nu echt te zijn begonnen,en dat gebeurde vrij rap..
De ene dag is het mooi weer met zon en loop ik buiten in 'n T-shirtje,
en de dag erop vriest het ineens een graadje of 12...is wel even slikken onderweg
van de auto naar het restaurant om zes uur met de ogen op standje bijna dicht.
Na een ontbijt waar een weeshuis genoeg aan heeft en negen liter koffie ben ik
genoeg van de schrik bekomen en ga ik een poging tot werken doen...
Gelukkig is 't autootje lekker warm want dit wonder van moderne techniek
is voorzien van een 480 pk sterke standkachel(doet tevens dienst als motor)
Het rijden onder winterse omstandigheden is dusdanig speciaal dat ze bij
Westcan speciaal iemand hebben lopen die een zgn. "winterdriving course"
geeft.....geen idee wat de beste man de rest van het jaar doet trouwens,maar goed.
De cursus bestond uit het kijken naar een video met ondergesneeuwde wegen en aan het
einde het onvermijdelijke pasje(nummer1238 zo ongeveer) en de wijze woorden:
"als het glad wordt moet je rustig an doen en als het nog gladder wordt moet je stoppen.
Dit had ik zelf nooit kunnen verzinnen en was dus ook erg onder de indruk(NOT)
Het rijden op ondergesneeuwde wegen hier is op zich goed te doen,doordat het zo koud is
blijft de sneeuw niet plakken,en de wegen worden in redelijke mate schoongehouden,alleen
was de eerste keer de Taylorhill naar beneden in de sneeuw even spannend.
Het grooste voordeel s'winters voor mij is dat ik vol op-en terug ga,zo hou ik tenminste genoeg druk op de trekassen en slipt het hele circus niet al te enthousiast richting de berm.
De weekends zijn weer een ander verhaal,omdat er dan geen hout verladen wordt,en ik met
gewone tankopleggers in de weer ben,en uit pas verworven ervaring weet ik nu hoe het eruitziet
als oplegger nummer 2 ineens een poosje vooraan wil rijden,(leuf mie,wist 'et naait mitmoak'n)
na enige overreding mijnerzijds besloot den treelert weer braaf op zij eigen plekje in de rij te gaan
rijden en wist ik meteen weer dat remmen op ijs andere reacties geeft dan op asfalt,dus na ongeveer een kwartier met hartslag 378 te hebben doorgegleden bedaarde alles weer en is het
hele span inclusief "Le camioneur 'ollandesi" heelhuids op de thuisbasis aangekomen.
wat wel grappig is,de hele winter lang wordt de motor niet stilgezet,behalve als ze op de zaak
staan,en dan is het eerste wat je doet,het ding aansluiten op het lichtnet..
Erzit een koelvloeistofverwarmingselement(heb dat maar es bij scrabble) in alle auto's die voorkomen dat het hele zaakje bevriest.ook op alle personenauto's trouwens en iedere parkeer-
plaats heeft stopcontacten om je auto in te pluggen.
Voor de rest gaat alles redelijk naar wens,op de organisatie bij Westcan na...
Voor de vierde keer in drie weken is men vergeten welk schema ik heb en zijn ze massaal in
menen zich er tegenaan te moeten bemoeien,werkt niet helemaal,dus rij ik nu maar op een zelfverzonnen schema,afwachten maar hoe lang dit goed gaat..Christel denkt ongeveer 2 dagen,zelf denk ik ietsje minderde het war,werkelijk,de een weet niet wat de ander doet en andersom,en dan heb je nog nummer 3 en 4 die ook lang..Zaterdag hebben we het grote kerstdiner met bal na van het bedrijf,en er wordt van ons verwacht dat we in formalwear komen,dit houdt in dat het trouwpak weer tevoorschijn gehaald is ,vreemd genoeg wil Christel niet in haar trouwjurk
dus die gaat in haar pas gekochte sjieke kleding ,wordt vast gezellig ,en de baas betaald.