zomaar een doordeweekse werkweek

nou....beetje rijden, beetje laden, lossen en dan weer naar huis.
stelt niet zoveel voor eigenlijk,nu ik het zo neertyp..
De week begon op zondagmorgen,omdat ik op een 4-daags schema zit,en men het hier heel normaal vindt om ook in het weekend te werken.
Ben er zo langzamerhand ook al aan gewend(mag ook wel na 43 weekends in een jaar te hebben gewerkt).

klik op de foto voor een grotere afbeelding!!!





De eerste rit ging naar het noorden,2 adressen in Fort St. John in British Columbia,een rit van ongeveer 700 km enkele reis.Hele mooie rit(als er geen sneeuw ligt)met een uitdagende afdaling aan het eind..deze berg heet Taylor hill en heeft gemiddeld 7% verval en haverwege een stuk van 10%,de totale lengte is 6 kilometer en duurt ongeveer 10 minuten op de motorrem.
Bovenaan de berg is een parkeerplaats waar vrachtwagens verplicht moeten stoppen om de remmen te controleren,en 's winters eventueel kettingen om te leggen...laatste was van de week niet nodig gelukkig want het dooit waarempel in Canada.
Maar goed.St.John gelost,zover mogelijk terugrijden richting Edmonton om de volgende vracht te gaan laden.....
Rond de middag weer in Edmonton op de zaak aangekomen voor een nieuwe ritopdracht,en dit keer mocht ik laden voor Suffield,dit ligt helemaal onderin de provincie bij Medicine Hat(staat vast wel ergens op goegel)
De klant in kwestie was dit keer geen benzinepomp maar een militaire basis voor "strategisch lucht afweer geschut"en dikke rakett'n.
Na te hebben geladen gestopt in Nisku bij de truckstop waar ik een afspraakje had met een van de mooiste meiden die dit land rijk is........mijn eigen vrouw.












Christel's zuid-afrikaanse vriendin ging op vakantie terug naar Z.Afrika en Christel zwaaide haar uit op het vliegveld,en aangezien de truckstop maar 5 km van het vliegveld af ligt hebben we daar even snel wat gegeten,om daarna vol goede moed verder te rijden naar het zuiden.
Omdat ik waarschijnlijk niet op het terrein mocht overnachten ben ik een uurtje voor de basis blijven staan bij een truckstop,waar ik na een goed ontbijt(eieren,spek en worst en gebakken aardappels)en 4 liter koffie de volgende morgen ben doorgereden.
Christel had gezegd dat ik eindelijk eens een keer foto's moest gaan maken,maar daar dacht een in camouflage groen gestoken bewaker iets anders over......Alles wat ook maar een beetje op een camera leek moest worden ingeleverd,en toen mocht ik verder het terrein op....Aangekomen op de losplek,bleek dit niet de losplek te zijn,en werd ik verwezen naar een ander gedeelte van het immense terrein,waar hetzelfde weer gebeurde......dusss
Ik vraag me werkelijk af hoe deze koekebakkers ooit op de plek van bestemming komen,want ze weten niet eens hoe hun eigen terrein in elkaar zit,maar goed, na een uurtje zag ik een paar grote brandstoftanks,met heel parmantig ernaast,een veiligheidsauto van Westcan,De safetysupervisor(veiligheids no-no)was ook na een uurtje spoorzoeken beland op de losplek,en ik dacht snel te gaan lossen en dan weer rap op huus an.Dit werkt dus ietsje anders bij de groen gespikkelde mannetjes met wapens.......Na veel heen-en weer gezeur over helemaal niks mocht ik eindelijk na 4 (dat is vier)uur de slangen aansluiten om te gaan lossen....
Voordat het lossen begon had de veiligheidspipo van westcan een paar keer gevraagd of de tanks groot genoeg waren ,en de verantwoordelijke kermit was overtuigd dat dit het geval was.....
Een half uur later bleek dat hij er een beetje naast zat.....ontvangende tankje vol,en autootje nog niet leeg......
Goh.....en nu????







Na koortsachtig overleg bleek dat de tank wel eens niet groot genoeg kon wezen,en dat het wel een goed idee zou zijn om een oplossing te vinden voor het onstane probleem....
na veel gezeur over en weer hebben we het restant van de vracht (8000 liter)maar in een oplegger gepompt,en Wakker kon weer op weg.....een minuut of vijf,want daar kwam de bewaker weer om de hoek,om mij een kwartier lang bezig te houden met een keur aan belangrijke formulieren en vragen.Maar ook dit hebben we overleefd en vol goede moed terug naar het altijd opwindende Edmonton,waar ik 's avonds om een uur of 7 aankwam.
Snel autootje aftanken,nieuwe ritopdracht halen,douchen en daarna snel laden voor Grande Cache.














Gr.Cache ligt in de Rocky Mountains in een wildernis park.Het is volgens mij een van de mooiste ritten die erbij zit,alleen is het 's winters wel eens slikken.
Tot aan Hinton is het 4-baans snelweg om daarna via highway 40 de bergen in te gaan.
Het begint meteen goed,met een klim van 40 minuten in de 3e versnelling,en daarna gaat het nog een keer of 5 flink omhoog,maar.....alles wat omhoog gaat komt vroeg of laat ook weer naar beneden,en dat is met deze weg niet anders......
Hetis trouwens wel wennen om met 63 ton met een gangetje van dik 100 km van de berg af te rossen,maar als je dit niet doet kom je de volgende klim weer niet boven,dus verstand op nul,blik op oneindig en trapp'n mit dat hok......Vol geladen duurt de rit 2,5 uur,en de terugreis (leeg dus)duurt een uur korter..scheelt nogal dus.
Na gelost te hebben en het koffieniveau weer op een aanvaardbaar peil te hebben gebracht,je raad het nooit......weer terug naar Edmonton. Totaal aantal km gereden deze week is 4180..Niet gek voor een vierdaagse werkweek toch??

Terug op zaak autootje aftanken,spullen uitpakken trailers afkoppelen en rap op huus an.
Vandaag mag ik me bezig gaan houden met Christel haar auto,deze heeft namelijk het voorjaar in de kop,want hij(of zij,daar zijn we nog niet achter)heeft besloten om een drankprobleem te ontwikkelen die er niet om liegt.....'t gekke ding zuipt als een tempelier....1op 7 was normaal,maar het is nu 1 op een emmer,en dan moet je nog rustig rijden ook.....Dus een uitdaging van technische aard.....niet verkeerd voor de verandering