vrijdag 12 december 2008

winter onderweg



Het is weer zover,koning winter is weer in het land,en dat stelt speciale eisen aan het materiaal en het omgaan met het hele spul.
Hier ging het dus van de week ook meteen de mist in,want tijdens het lossen in Fort McMurray
(600 km ten noorden van Edmonton) besloot de bodemafsluiter van compartiment 2 om vast te vriezen,en dus bleef er ongeveer 2000liter benzine in de tank zitten,en ik had dit niet in de gaten.
Aangezien het lossen normaal gesproken ongeveer 10 minuten duurt voor 5000 liter,en de klep na ongeveer 10 minuten bevroor en dus dicht ging,ging ik er vanuit dat het ding leeg was.
Dus na gelost te hebben,de nodige koffie te hebben gescoord ging ik vol goede moed weer op weg terug naar de zaak in Edmonton om de volgende laadopdracht te halen en de onvermijdelijke koffie.
De volgende rit was er weer een naar Fort McMurray,en omdat ik nog een rijuur of vier overhad volgens mijn logboek(werelduitvinding),wilde ik snel laden en nog een stuk richting noorden rijden
want de weersvoorspelling beloofde niet al te veel goeds...
Aangekomen op de raffinaderij kon ik meteen aan het laadstation om te laden,dus tanks legen in een emmer(dit noemen ze hier "pail draining" en is bedoeld om de laatste restanten product uit de tank te halen,meestal een liter per compartiment).
aangekomen bij comp.2 bleek dat ik aan en keer drainen niet genoeg had,en na 4 emmers dacht ik: hier klopt iets niet.Dus van laadstation af,naar een laadstation met val beveiliging,en op de tank geklommen om via het mangat te kijken hoeveel er nog inzat....ongeveer 2000 liter dus...
Mijzelf afvragend:HOU KIN DIT NOU DEN WEER VERDARRE? ben ik naar het kantoor gelopen om met de planning te bellen voor een plan van aanpak.
De nachtplanner(kantoor is 24 uur per dag bemand,en 7 dagen in de week)wist het ook niet precies,dus hij belde met de terminalmanager,en na ongeveer 10 minuten werdt besloten om gewoon te gaan laden en comp.2 over te slaan,en deze de volgende dag alsnog te gaan lossen aangezien ik toch weer in die hoek zat.Wel moest ik de volgende morgen even persoonlijk aan hem uitleggen wat er nu precies gebeurt was.
En hier liep het een beetje uit de hand........
Dit fijne voorbeeld van onbegrip werkt ongeveer 2 maanden als branchmanager,en voordat ik ook maar iets had gezegd,werdt mij op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt,dat het een verwijtbare fout was,en dat ik mijn "safetybonus"kwijt was.Toen ik vroeg of hij mischien ge-interesseerd was in mijn kant van het verhaal,zei hij dat ik mij de moeite kon besparen en dat ik niet eens hoefde te proberen om me hier uit te praten,hij had jaaaaren ervaring met brandstofrijden,en aan het eind van het liedje zat ik fout,wat ik ook te zeggen had...
Hij kon en wilde er verder niets over zeggen en ik moest mij de volgende dag maar weer bij hem melden om het eindoordeel aan te horen.
Aangezien mijn stemming al ongeveer gelijk was aan de buitentemperatuur,heb ik hem gezegd dat hij daar niet op hoefde te rekenen en dat ik absoluut niet van plan was om de verantwoordelijkheid voor slecht functionerend materieel op mij te nemen,waarop hij reageerde met te zeggen dat hij dat bepaalde en niemand anders....
Daarop heb ik hem een patjakker genoemd(nu maar hopen dat 'ie geen nederlands machtig is)
en ben weggegaan.
Op weg naar mijn auto kwam ik via de planning,en omdat aan mijn niet al te vrolijke blik wel te zien was dat ik niet helemaal in hallelujastemming was,vroeg Darlene(planster)wat er aan de hand was,dus verhaal uitgelegd,waarop zij zei:maak je niet druk ik praat wel even met zijn baas.
Dus vol frisse tegenzin naar Fort Mac gereden,gelost bij de klant,restant gelost en klaar was klara...Even vergeten dat het weer gaandeweg de dag slechter en slechter werd en dus gewoon niet meer van de plek kunnen komen.
De lokale radio had het over opgevroren wegen en en grote verscheidenheid aan ongelukken,dus heb ik maar besloten om te overnachten en het bij daglicht te gaan proberen,want kettingen leggen is niet leuk,laat staan in het donker halverwege een helling.De volgende dag bleek dat dit een goed idee was,want alle wegen in de stad waren gestrooid met een mix van zand en gravel,omdat de schoolbussen rijden.buiten de stad was het gebeurt met het strooien en al slippin' and sliding ben ik weer in Edmonton aangekomen,alwaar ik me meteen kon vervoegen op kantoor....
Darlene had het een stapje hogerop gezocht,en deze man bleek wel voor rede vatbaar te zijn,en na ongeveer 5 minuten te hebben uitgelegd wat er was gebeurt,had ik mijn bonus terug.
Daarna snel autootje leeggehaald en schoongemaakt en rap op huus an,want we zouden 's avonds
naar Leduc waar de Canadian Pacific Holiday Train zou stoppen.
Dit is een trein die helemaal is opgetuigd met meer dan 20.000 lampjes en waar beroemde artiesten(hier in ieder geval wel) belangeloos optreden,en dit allemaal om geld op te halen voor het goede doel.Het was een ongelovelijke mooie trein,het sneeuwde ook nog,warme chocolademelk erbij,in een woord perfect.
De honden zijn ook helemaal blij met het weer en helemaal met de sneeuw,ze hebben amper tijd om binnen te komen om te eten..
Nu nog 9 dagen wachten totdat Dorothe en Henk komen,we kunnen amper wachten tot het zover is,witte kerst en oud en nieuw met hun te delen.

2 opmerkingen:

  1. he Christel en Gerard, regelmatig bezoek ik jullie blog en lees jullie belevenissen met veel plezier. Vanuit Nieuwe Pekela wensen wij jullie een fijn kerstfeest en opnieuw een heel goed nieuw jaar! Groet, Hennie C94

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, oh, oh.....Gerard, Gerard.
    Jij & planners.....of jij & leidinggevende types (lol).
    Maarre ....uwen verhaal was wederom weer smakelijk opgepent!!!

    We hadden hier ff een lees achterstand door gebrek aan internet maar we zijn weer bij.

    Fijne feestdagen vast en een Top 2009 gewenst!!!

    Groetjes,

    Chevy, Tink, 0 & Maddog

    BeantwoordenVerwijderen