zondag 22 juni 2008

no more Moose on the Loose.......

Vrijdag 13 juni zijn we naar Edmonton geweest voor onze medische test voor de permanente verblijfsvergunning.
Eerst werd door een dokter zeg maar alles normaal bekeken. ogen test, lengte,gewicht en andere dingen die gewoon aan de buiten kant gedaan kunnen worden.
Daarna werden we naar een ander gebouw gestuurd voor bloed en urine test. En alsof dat nog niet genoeg is naar het rontgen lab.
Hier werden foto's genomen van onze longen etc.
Alle testen waren zo gebeurd maar het totaal duurde toch zeker 4 uur..
waarvan 3.5 uur WACHTEN was..bah...
maar we hebben die fase ook weer gehad.
nu is het weer wachten op het vervolg.
Als het goed is, is het vervolg een dagje rijden naar de grens om onze paspoorten in te leveren (die krijgen we natuurlijk wel terug) en dan is alles klaar.
Als het nog niet goed genoeg is moeten we voor een gesprek naar LA... ja dat zie je goed Los Angeles, California. Dit gesprek mag niet in Canada( vraag me niet waarom) We hadden keuze uit een aantal grote steden.
Seattle ( is het dichtste bij maar nog ver rijden, en leek ons niet leuk)
Detroit ( hebben we ook niets verloren)
New York (leek mij wel leuk, maar Gerard liever niet)
LA. ( Als we dan toch heen moeten doen we het direct met een vakantiereisje, duur wordt t toch)
99% van de immigranten hoeft dit niet te doen ivm kosten.
Dus wij gaan er ook niet vanuit dat het hoeft.


Afgelopen zaterdag de 14e Juni, waren we uitgenodigd bij Anton en Anna-Marie voor een BBQ.
Dit was om hun nieuw gekochte huis te vieren en de aankomst van hun zoon uit Afrika.
Gerard was in de buurt en kwam rond een uur of 8 's avonds ook mee genieten van de BBQ.
Rond een uur of 11 zijn we beiden weg gegaan.
Gerard naar zijn Truck, omdat hij de volgende dag vroeg weg wilde, en het geen zin had om eerst een uur te rijden vanaf huis.
plus dat we kaarten hadden voor Craig Ferguson waar we beiden heen wilden zondag.
Ik natuurlijk onder weg naar huis.
Net na een afslag van de snelweg op weg naar huis, stonden er een aantal auto's geparkeerd aan de kant van de weg met hun alarmlichten aan. Dit was aan de andere kant van de weg, maar voor de zekerheid heb ik wel wat vaart geminderd zodat ik nog een kilometertje of 90 reed ipv 110. Toen ik de auto's voorbij was en eigenlijk net van plan was weer wat sneller te gaan rijden. vloog ik (bijna letterlijk vloog) over iets heen. Ik had niets gezien. De auto kon ik maar amper op de weg houden en er was iets los..wat een herrie van onder de auto. Dus zo snel mogelijk maar gestopt, denkend "dat was de auto, uitlaat naar zijn grootje ofzo" ik heb direct Gerard maar gebeld, want zo door rijden leek mij niet zo'n geweldig idee. Hij was in de buurt, dus kwam er zo snel mogelijk aan. Ondertussen ben ik een onderzoek gaan doen naar mijn schades aan de auto en naar de dader van dit hele gedoe. Na een rondje om de auto te hebben gelopen bleek dat de stang van mijn zijopstap was afgebroken.plus de opstap en mijn mistlicht hing anders onder de bumper dan normaal. Het object waar ik overheen was gereden bleek een dode Eland te zijn..Deze was zo'n minuut voor ik er overheen ging dood gereden door iemand anders op de andere weg helft. Een ding kan ik je wel vertellen.. een Eland is een beetje erg groot om overheen te rammen met 90 km/h . Gelukkig is mijn SUV redelijk hoog en is alles zo ongeveer van massief staal gemaakt. Voor je die kapot krijgt.......
Als Gerard er met zijn auto met zo overheen was gegaan als ik heb gedaan denk ik niet dat er veel van zijn auto over was gebleven,.
Gelukkig was de desbetreffende Eland niet groot. het was een jonkie. Dit wil niet zeggen dat ie klein was trouwens. Als je ooit een Eland hebt gezien weet je hoe groot ze zijn. Je kopt ze met een auto niet zomaar terug.


Na 20 minuten kwam de politie met een opruimingsdienst de rommel en het beest opruimen en was het weer veilig rijden op straat...
De politie heeft al mijn gegevens opgeschreven, maar of ik iets weer krijg van de verzekering.. ik betwijfel het.
Ik heb voor zo'n 400$ schade en dat is gelukkig niet veel..
met dank aan de Tahoe.. die verder prima rijdt.

Zondag heeft Gerard het door mijn Eland belevenis niet kunnen redden om optijd bij de show van Craig Ferguson te zijn. Ik was dus in mijn uppie helaas.
De show was geweldig.
hier een verslagje van de Edmonton krant... t is in t engels en nee ik ga niet alles vertalen..


Scot has Edmonton's number -- and its collective funny bone Late-night host Ferguson strikes a chord with audience in his debut performance Roger Levesque ,
Freelance
Published: Tuesday, June 17, 2008 CRAIG FERGUSON
W
here: Winspear Centre
When: Sunday
EDMONTON -
Novelty can play a wild card, but in the end a successful comic is usually the one who can empathize with the sighs and snickers of the common person.

Craig Ferguson may live and work in Hollywood and bring a touch of Scottish swagger to the stage, but as a standup comedian he's really best at
mirroring our own feelings on family, fame, vices and, uh, Edmonton. The host of The Late Late Show strolled onto the Winspear stage Sunday in blue jeans and shirttails, and that picture of relaxation only served to heighten the inflated emotions he was about to vent. Noting it was his first visit to our city, he feigned an extra edge of the polite, impressed visitor, commenting what a lovely place it is, only to add "but where the (expletive deleted) is everybody?" And so, the reality of Edmonton's bustling downtown dynamic was caught in a nutshell. It's still deadsville, at least after 6 p.m. on a weekend, and exposing the truth left the nearly sold-out crowd in stitches from the start. Ferguson proceeded to play up his own intrigue or outrage on a range of topics with wide-eyed excitement and physical intensity, only reining it in to put across some obvious fibbing, generating a momentum that never really faltered for 80 minutes. He took pokes at plastic surgery, George Bush, Paris Hilton, Oprah, did an extended take on Tom Cruise ("12 feet of crazy in a four-foot man") and made the inevitable references to genitalia. Given that it was his live debut here, it made sense that he devoted about half the set to a loosely running thread of personal memoir, starting with his Scottish roots, his move to the United States in 1995, looking for work in Hollywood, and the experience of marriage and divorce. If he was more profane than his television self, he wasn't pushing hard for shock value. Early on, he exposed the ignorance of those who find jocular enthusiasm for anything Scottish, noting that, "there was no summer of love in Scotland," adding the climate comment, "where I come from, damp is a fashion colour." There were nutty impersonations of his mother on her first visit to Los Angeles -- "like living with Monty Python" -- and of that most popular Scot, Sean Connery. The latter inspired a brief detour on the manliness lacking in later-day James Bonds and a swishing, effeminate take on the famous spy. Ferguson's tale of his first and second rock concert experiences was all about peer pressure and mistaken attempts to be cool, leading to how he "dedicated" himself to drugs and rock 'n' roll -- for a while. Today, he's a long-sober, recovering alcoholic, able to crack jokes about the class structure in rehabilitation clinics. Why would anyone resort to drugs or alcohol when they're so naturally hilarious? Winnipeg's Big Daddy Tazz set up the evening with a 25-minute set geared to contrasting Canadians, family experience, and the like. He missed connections on a few segues but warmed up the crowd well for the crazy Scot. © The Edmonton Journal 2008

Na de show ben ik naar de backstage ingang gegaan, waar ik natuurlijk niet alleen op Craig stond te wachten.

Craig kwam ongeveer een kwartier later naar buiten en nam alle tijd voor de nodige foto's en handtekeningen. Hij heeft zijn boek voor mij gesigneerd en op de foto natuurlijk. Mijn fototoestel is nogal beroerd. door een val kan je niets meer op het normale schermpje zien dus was het meeste van mij op de gok. hier de beste foto...

Na de belevenis van Craig ontmoeten en met hem op de foto, erg leuke spontane Schot, was het weer tijd om naar huis te gaan.

De volgende dag werd ik weer om 9 uur op mijn oppas adres verwacht.
en 's middags was het weer tijd voor de baliwerkzaamheden in het hotel.
De werkzaamheden verlopen redelijk goed.
na 3 weken krijg ik alles aardig goed onder de knie.
sommige dingen zijn voor mij nog een raadsel, maar iedereen is erg behulpzaam.
Het werk op zich bevalt redelijk. het is geen baantje die ik mijzelf mijn hele leven zie doen, maar t is een goeie start om dingen te leren in het Canadeese.
Je moet toch ergens beginnen.
De werkzaamheden bestaan uit, mensen in-checken, allerlei vragen beantwoorden(veel van deze dingen moet ik dan weer vragen omdat ik het antwoord niet weet) en overnachtingen boeken..etc etc..

dat was het wel weer voor nu..

Ik vond het afgelopen weekend 20ste juni een heerlijk weekendje uit naar Red Deer voor de truckroadeo. we hebben ons prima vermaakt.

Christel

4 opmerkingen: